xunxar — f. qaniçən, zalım, qəddar … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
atəşli — sif. 1. Hərarətli, odlu, qızğın, alovlu. // məc. Çox təsirli. 2. məc. Coşqun, ehtiraslı, dəliqanlı. <Şeyda:> <Gavə> atəşli bir qəlblə inqilab başladı, öylə xunxar məğrur bir hökmdarın <Zöhhakın> taxtını başına çevirdi. H. C.. Bu … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
baş — is. 1. İnsan bədəninin kəllə və sifətdən ibarət olan yuxarı hissəsi. İri baş. Onun başı ilə bədəni arasında tənasüb yoxdur. – Baş bədənin tacıdır, gözlər onun daş qaşı. (Ata. sözü). // Heyvan bədəninin beyin olan yuxarı və ya ön hissəsi. Toğlular … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
başkəsən — sif. 1. Cəllad, insan qatili, xunxar; vəhşi, yırtıcı, dələduz. <Salman:> Mən o evyıxanları, o başkəsənləri deyirəm ki, sərhədləri, ölkələri, okeanları aşıb, quzğun kimi tökülüblər Koreyaya. M. C.. 2. məc. dan. İnsafsız, zalım, çox bahacıl… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
giley — is. Narazılıq, şikayət. Nə xoş sitəmkarsan, zalimü xunxar; Onun üçün səndən çox gileyim var. M. P. V.. Mənim günahım çox, sənin gileyin; Onların nəhayət zamanı deyil. Q. Z.. Bəyimin ərki və gileyi Məmməd bəyi oxşadı. Ç.. Giley etmək (eləmək) –… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
hökmdar — is. <ər. hökm və fars. . . . dar> Padşah, şah, hakim. Ağvan hökmdarı. – <Şeyda:> Fəqət atəşli bir qəlblə inqilaba başladı, <elə> xunxar, məğrur bir hökmdarın taxtını başına çevirdi. H. C.. Ümumiyyətlə Şərq hökmdarlarının… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qan — is. 1. Orqanizmin damarlarında dövr edib, onun bütün hüceyrələrinin qidalanmasını və maddələrin mübadiləsini təmin edən qırmızı maye. Sadıq kişi əllərinin qanını arxda yuyub üz qoydu həyətdən çıxmağa. C. M.. . . Çox qan itirməsinə baxmayaraq,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
sənəm — is. <ər.> 1. klas. bax büt 1 ci mənada. Surəti ziba sənəmlər yox demək bütxanədə; Var çox, əmma sənə bənzər büti xunxar yox. F.. 2. Gözəlin epitetlərindən biri – dilbər. O qədər sənəm var ki, yasəmənə vaxt yoxdur. (Ata. sözü). Yenə yada… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
ziba — sif. <fars.> klas. 1. Bəzəkli, zinətli, yaraşıqlı, qəşəng. Ziba nimtənəli, tikmə köynəkli; Gözləri qəmzəli, qallı sənəm, gəl! X. Q.. 2. Gözəl, göyçək. Surəti ziba sənəmlər yox demən bütxanədə; Var çox, əmma sənə bənzər büti xunxar yox. F..… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti